صدايم كن
چنان كه سكوت
در خون ِ خود برقصد
شانه ها مرگ را
دست به سر كنند..
مرا بنواز!
اشتهاي پرواز
بر لب هاي شيميايي شهر
بوسه مي زند
و سه تار
كه سنگين تر از هميشه
بر زخمه ي دل
درد پریدن مي نوازد...
برچسب : نویسنده : am-bibakd بازدید : 65
شعر های باران خورده .......