گفتی دلت شبیه من از این جهان گرفت ...(مژگان عباسلو)

گفتی دلت شبیه من از این جهان گرفت

اینجا که عقل عاطفه را داد و نان گرفت

من دست دوستی به‌ تو امروز می‌دهم

فردا ولی...اگر...دلت از دوستان‌ گرفت؟

بر شانه‌ی تو تکیه زدم گیرم این بهار

پاییز از پرنده ‌اگر آشیان گرفت؟

غمهای عالم است و جگرخون‌ و وقت‌تنگ

آن غنچه‌ام که خنده‌اش از باغبان گرفت

این‌ از جفای زندگی، آن از وفای مرگ

ای عشق، همتی! که دل از این‌ و آن گرفت

((مژگان عباسلو))